Μολονότι ο Πλάτων, όπως και ο Σωκράτης, υπήρξε επιφυλακτικός απέναντι στην γραπτή παράδοση, όλα δείχνουν ότι ήταν από τους πρώτους φιλοσόφους που συγκρότησε σημαντική προσωπική βιβλιοθήκη και συνέβαλε στην οργάνωση της βιβλιοθήκης της Ακαδημίας.

Γεννημένος στην Αθήνα το 428/27 π.Χ,, άρχισε να συγγράφει σε νεαρή ηλικία διθυράμβους και τραγωδίες, έργα τα οποία έκαψε όταν γνώρισε τον Σωκράτη. Αναφορικά με τη βιβλιοθήκη του, τις περισσότερες πληροφορίες αντλούμε από τη βιογραφία του, την οποία συνέταξε ο Διογένης Λαέρτιος. Το σπουδαιότερο υλικό της βιβλιοθήκης του φαίνεται ότι προέρχεται από τον πυθαγόρειο κύκλο της Κάτω Σικελίας. Εκεί πρωτοταξίδεψε ο Πλάτων τα χρόνια που κυβερνούσε τις Συρακούσες ο Διονύσιος ο Πρεσβύτερος (405-367 π.Χ.) και συνήψε φιλικές σχέσεις με τον Αρχύτα τον Ταραντίνο, κυρίως, αλλά και φιλοσόφους που είχαν ανασυστήσει τη σχολή του Πυθαγόρα. Δεν αποκλείεται δε μέσω του Αρχύτα να προμηθεύθηκε σημαντικό υλικό γύρω από την πυθαγόρεια φιλοσοφία. Σε μία από τις Επιστολές του προς τον Αρχύτα γίνεται λόγος για Υπομνήματα που ανήκαν σε κάποιον συγγραφέααπό τη Μύρα. Ο Σάτυρος πάλι μαρτυρεί ότι ο Πλάτωνας είχε μεγάλη οικονομική άνεση, καθώς ο τύραννος Διονύσιος του είχε προσφέρει περισσότερα από ογδόντα τάλαντα, και έχοντας την  «προίκα αυτή», ανέθεσε στον Δίωνα, που ζούσε τότε στη Σικελία να αγοράσει από τον Φιλόλαο, για λογαριασμό του, τρία βιβλία του Πυθαγόρα, αντί εκατό μνων.

Κατά την παραμονή του στις Συρακούσες, ο Πλάτων γνώρισε και εκτίμησε το έργο του Σώφρονα, τους Μίμους, και λέγεται ότι με το πρότυπο αυτό διαμόρφωσε και τους χαρακτήρες ορισμένων προσώπων στους διαλόγους του. Κατά τον Διογένη Λαέρτιο μάλιστα είχε ένα αντίγραφό του ακόμη και κάτω από το προσκεφάλι του. Ο Πρόκλος πάλι μας πληροφορεί ότι ο Πλάτων ενδιαφέρθηκε να αποκτήσει βιβλία με τα ποιήματα του Αντιμάχου του Κολοφωνίου και για τον λόγο αυτό είχε ζητήσει τη μεσολάβηση του Ηρακλείδη του Ποντικού.

Ένα μεγάλο αριθμό βιβλίων είχε αποδεδειγμένα ο Πλάτων στην κατοχή του, αλλά προφανώς και άλλα τα οποία σχετίζονταν με ζητήματα και θεωρίες που θίγονται στους Διαλόγους του, όπως συγγράμματα, πραγματείες και διατριβές, των φυσικών φιλοσόφων (Ηράκλειτου, Εμπεδοκλή, Παρμενίδη, Αναξαγόρα κ.ά.) και των μεγάλων σοφιστών (Πρωταγόρας, Γοργίας, Πρόδικος κ.ά.).

Τα βιβλία τόσο της προσωπικής του συλλογής, όσο και εκείνα που αποτελούσαν τμήμα της βιβλιοθήκης της Ακαδημίας, δεν ήταν μόνο φιλοσοφικού πριεχομένου, αλλά αντιπροσώπευαν μια «πανεπιστημιακή» βιβλιοθήκη με έργα μαθηματικά-αστρονομικά, ιατρικά, του Ευκλείδη από την Αλεξάνδρεια και του Φιλιστιώνα από τους Λοκρούς, αντίστοιχα, κ.ά. (Στάικος, Πλάτ.).