Ο Λυκούργος, πολιτικός και ρήτορας, γεννήθηκε στην Αθήνα το 396 π.Χ. και πέθανε το 324. Σπούδασε φιλοσοφία στην Ακαδημία του Πλάτωνα και στη συνέχεια έγινε μαθητής του Ισοκράτη. Από νεαρή ηλικία ακολούθησε την πολιτική σταδιοδρομία και από το 338 π.Χ. του εμπιστεύθηκαν επανειλημμένα τη διαχείριση του δημόσιου ταμείου (ταμίας της κοινής αποδοχής).

Εκτός των άλλων πολιτισμικών πρωτοβουλιών που ανέλαβε ο Λυκούργος για να αναβαθμίσει τα δημόσια μνημεία των Αθηνών, ασχολήθηκε και με την αξιοπιστία των συγγραμμάτων. Είναι γνωστό ήδη από το 330 π.Χ. ότι τα περισσότερα επικά και θεατρικά, κυρίως, έργα, είχαν αλλοιωθεί από τις ευκαιριακές αντιγραφές και πληθώρα αναξιόπιστων αντιγράφων των τριών μεγάλων τραγικών κυκλοφορούσαν στην αθηναϊκή αγορά και στους βιβλιολογικούς κύκλους γενικότερα. Ο Λυκούργος εξέδωσε ψήφισμα, με το οποίο επέβαλε την υποχρεωτική κατάθεση στα κρατικά αρχεία (λειτουργούσαν και ως δημόσια βιβλιοθήκη;) ενός επίσημου (αξιόπιστου) αντιγράφου των έργων των τριών τραγικών, του Σοφοκλή, του Αισχύλου και του Ευριπίδη. Υποχρέωσε μάλιστα διά νόμου τους ηθοποιούς να ακολουθούν στις παραστάσεις τους το κείμενο αυτό. (Πλούτ. Δεκ., Ρητ., VII, 841F).

Αργότερα όμως το σπουδαίο αυτό υλικό, που είχε συγκεντρωθεί στη «Δημόσια Αρχειακή Βιβλιοθήκη» των Αθηνών, πέρασε στην κατοχή των Πτολεμαίων της Αιγύπτου, με σκοπό να θησαυριστούν στην Οικουμενική Βιβλιοθήκη αξιόπιστα έργα. Σε αντάλλαγμα για την «κατάσχεση» των πρωτοτύπων συγγραμμάτων, οι Πτολεμαίοι ετοίμασαν και παρέδωσαν στους Αθηναίους αντίγραφα (Βιβλ. Ι, 118, 192, 197).