Για τον Δημοσθένη, έναν από τους μεγαλύτερους ρήτορες της αρχαιότητας, που γεννήθηκε στην Αθήνα μισό περίπου αιώνα μετά τον Ισοκράτη, το 384 π.Χ., οι πληροφορίες που διαθέτουμε δεν αφορούν στη θέση του απέναντι στη γραπτή παράδοση αλλά είναι μάλλον βιβλιοφιλικού χαρακτήρα.
Ο Δημοσθένης, που μορφώθηκε με την ίδια πειθαρχία που τον βοήθησε να ξεπεράσει τις σωματικές του αδυναμίες, σύμφωνα με τον Κικέρωνα (Βρούτος, 121), μελετούσε έργα του Πλάτωνα –χωρίς να παρακολουθεί τις παραδόσεις του− καθώς και του Ισοκράτη και του Θουκυδίδη, ο οποίος τον επηρέασε σημαντικά και του εμφύσησε το πάθος του για το αθηναϊκό μεγαλείο.
Γνωρίζουμε ότι ο Δημοσθένης παρέδιδε μαθήματα ρητορικής και εξελίχθηκε σε λογογράφο έναντι αμοιβής, ωστόσο, αν η φύση τον είχε προικίσει και με καλλιγραφικό ταλέντο και κέρδιζε χρήματα αι από την πρακτική αυτή δεν μας είναι γνωστό. Ο Κικέρων μαρτυρεί, κάτι που επιβεβαιώνει αργότερα και ο Λουκιανός, ότι ο Δημοσθένης είχε επιμεληθεί οκτώ αντίγραφα της Ιστορίας του Θουκυδίδη, προφανώς κατόπιν ειδικής παραγγελίας. Ο Λουκιανός μάλιστα αναφέρει ότι ένας σοφιστής του 5ου αιώνα μ.Χ., ο Ζώσιμος από την Ασκαλώνα, ή από τη Γάζα, αναφερόμενος στη ζωή του Δημοσθένη, κάνει λόγο για κάποια μεγάλη βιβλιοθήκη που λειτουργούσε την εποχή του στην Αθήνα. Κατά τον Ζώσιμο, η βιβλιοθήκη αυτή πήρε φωτιά και μαζί της κάηκε το μοναδικό αντίτυπο της Ξυγγραφής του Θουκυδίδη, που μόνον ο Δημοσθένης το είχε απομνημονεύσει και έτσι έγινε δυνατή η διάσωσή του.
Γνωρίζοντας ότι στην Αγορά, εκτός από φιλοσοφικά έργα και τραγωδίες, κυκλοφορούσαν και ρητορικά συγγράμματα σε μορφή βιβλίου, πιθανότατα ο Δημοσθένης κέρδιζε χρήματα προωθώντας στο εμπόριο τα ρητορικά του γυμνάσματα. Ο Κικέρων, επίσης, μαρτυρεί ότι ο Δημοσθένης, αντίθετα από τη συνήθεια που επικρατούσε κατά τη ρωμαϊκή εποχή, θεωρούσε ιδανικό χώρο ανάγνωσης, περισυλλογής και συγγραφής ένα απομονωμένο δωμάτιο, χωρίς ανοίγματα προς το φυσικό φως ει δυνατόν, όπου δεν υπήρχε τίποτα να αποσπάσει το βλέμμα σου. Εκεί, στο φως της λάμπας έβρισκε την ηρεμία να συντάξει τους λόγους του και εκεί πιθανότατα πρέπει να φύλαγε και τα βιβλία του (Βιβλ. I, 101).