Ο Ευμένης Β´, γιος του Aττάλου Α´, βασίλεψε στην Πέργαμο από το 197 ως το 159 π.Χ., την οποία ανέδειξε σε σημαντικό πνευματικό και καλλιτεχνικό κέντρο και της προσέδωσε ακόμη περισσότερη αίγλη με τη συγκρότηση μιας βιβλιοθήκης, δεύτερης τη τάξει μετά από εκείνη των Πτολεμαίων της Αλεξάνδρειας. Όπως οι βασιλείς της Αιγύπτου έτσι και οι Ατταλίδες, για να προσδώσουν κύρος  και να εξασφαλίσουν την επιτυχία του εγχειρήματός τους, προσπάθησαν να συνδέσουν την ίδρυση της βιβλιοθήκης τους με κάποιο από τα εξέχοντα μέλη της αθηναϊκής ακαδημαϊκής ζωής. Ο Λακύδης που είχε διατελέσει διευθυντής της Ακαδημίας του Πλάτωνα (241/240-216/215 π.Χ.) και ο Λύκων, που είχε κληρονομήσει τον Περίπατο από τον Στράτωνα, αρνήθηκαν να μετοικήσουν στην Πέργαμο, και ο Αριστοφάνης ο Βυζάντιος, προϊστάμενος της Βιβλιοθήκης στην Αλεξάνδρεια δεν κατόρθωσε να ξεφύγει από τα «δεσμά» που είχε επιβάλει στα μέλη του Μουσείου ο Πτολεμαίος Ε´. Έτσι, η μόνη προσωπικότητα, από όσα γνωρίζουμε, την οποία κατόρθωσε να προσελκύσει ο Ευμένης Β´ στην αυλή του, για να ασχοληθεί ειδικά με τη βιβλιοθήκη ήταν ο στωικός φιλόσοφος Κράτης ο Μαλώτης.

Ωστόσο, επί βασιλείας του Ευμένη Β´ έγιναν πολλές προσπάθειες και ξοδεύτηκαν χρήματα για την αγορά βιβλίων και από την εποχή εκείνη πυροδοτήθηκε μία ψευδεπίγραφη δραστηριότητα που έφθασε σε πρωτοφανή όρια. Αποτέλεσμα του ανταγωνισμού των δύο βιβλιοθηκών, της Περγάμου και της Αλεξάνδρειας, ήταν η κυκλοφορία πλαστών έργων τα οποία αγόραζαν ανεξέλεγκτα, όπως η δήθεν πλήρης συλλογή των Λόγων του Δημοσθένη, με τον άγνωστο ως τότε Φιλιππικό (Βιβλ. Ι, 250-256).