Καρπός της ελεύθερης σχέσης ενός Ιταλού εμπόρου και μιας Γαλλίδας, γεννήθηκε το 1313 στη Φλωρεντία μάλλον και πέθανε το 1375. Μεγάλωσε στη Νάπολη και απέτυχε στις σπουδές του στο Κανονικό Δίκαιο, αλλά κέρδισε φήμη ως αφηγητής μικρών ιστοριών –που διακρίνονται από τα στοιχεία της καθημερινότητας που προβάλλουν και τον έντονο ηθολογικό χαρακτήρα τους−, τις οποίες συγκέντρωσε αργότερα υπό τον τίτλο Decameron. Ωστόσο τον Βοκκάκιο τον κέρδισε η ποίηση και μολονότι ξύπνησε μέσα του το αρχαίο πνεύμα του Βιργίλιου (όταν επισκέφθηκε τον τάφο του στην Νάπολη), η ρεαλιστική φύση του τον ώθησε τελικά στη σύνθεση συλλογών με μυθολογικό, ιστορικό και γεωγραφικό περιεχόμενο, βασισμένο στην αρχαία γραμματεία. Το έργο του Genealogie [sic] deorum έτυχε καθολικής αναγνώρισης και στάθηκε αστείρευτη πηγή έμπνευσης για ποιητές και καλλιτέχνες της Αναγέννησης ως τα μέσα του 16ου αιώνα.

Ο Βοκκάκιος, μολονότι επιδόθηκε συστηματικά στην αναζήτηση συγγραμμάτων της αρχαίας ρωμαϊκής λογοτεχνίας δεν επιχείρησε ποτέ να εμβαθύνει στην κριτική του κειμένου, παρόλο που είχε την τύχη να αποκτήσει ανεκτίμητα δείγματα της αρχαίας γραμματείας και να εμπλουτίσει τη βιβλιοθήκη του με μοναδικά έργα, όπως των: Μαρτιάλη, Αυσώνιου, το ποίημα Ibis του Οβίδιου, τμήματα του Appendix Virgiliana, τα Priapeia κ.ά. Ένα ανέκδοτο που κυκλοφόρησε ο μαθητής του Benvenuto Ramboldi da Imola, για το πως ο Βοκκάκιος επισκεπτόμενος τη Μονή του Monte Cassino ξέσπασε σε κλάματα αντικρίζοντας την εγκατάλειψη των πολύτιμων κωδίκων της βιβλιοθήκης, δεν επαληθεύεται από άλλες αξιόπιστες πηγές. Πρόκειται για απλή εικασία, που θέλει τον Βοκκάκιο να υφαρπάζει από τα κατάλοιπα της βιβλιοθήκης της μονής ένα χειρόγραφο του 11ου αιώνα, όπως και τον αρχέτυπο κώδικα του Βάρρωνα De lingua latina.

Τον Βοκκάκιο συνεπήρε αναντίρρητα η ελληνική λογοτεχνία και τις σχετικές γνώσεις του όφειλε στον Λεόντιο Πιλάτο, τον οποίο μάλιστα προσκάλεσε στη Φλωρεντία το 1360, για να του διδάξει ελληνικά. Τον φιλοξένησε στην οικία του για τρία χρόνια και αφοσιώθηκε μαζί του στην ολοκλήρωση της πρώτης λατινικής μετάφρασης του ομηρικού έργου σε πεζό λόγο. Χαρακτηριστικά, οι σημειώσεις του Βοκκάκιου αναφορικά με τον στίχο του Δάντη «Omero poeta sovrano» αποκαλύπτουν το πάθος του να σταχυολογεί πληροφορίες γύρω από την καταγωγή, τα έργα και τις ημέρες του Όμηρου, όπως και τις σχετικές μελέτες.

Κ.Σπ. Στάικος, Η Ιστορία της Βιβλιοθήκης στον Δυτικό Πολιτισμό, τόμ. V, Αθήνα, Κότινος, 2012, σ. 39–40.