Ο Πόπλιος Οβίδιος Νάσων γεννήθηκε τη χρονιά του θανάτου του Κικέρωνα (43 π.Χ.) και καταγόταν από παλιά αριστοκρατική οικογένεια. Ο διάσημος αυτός ποιητής της περιόδου του Αυγούστου (43 π.Χ.- 18 μ.Χ.), ανήκε στην τάξη των ιππέων και σπούδασε στη Ρώμη. Νεότερος κατά μία γενιά του Βιργίλιου, βιώνει την Pax Augusta ως αυτονόητη πραγματικότητα, καθώς δεν έχει γνωρίσει τα δεινά των εμφύλιων πολέμων. Εγκαταλείπει την καριέρα του συγκλητικού, αφοσιώνεται στην ποίηση και με το ταλέντο του κινεί την προσοχή ενός πάτρωνα της λογοτεχνικής ζωής, του Μ. Βαλερίου Μεσσάλα Κορβίνου, στου οποίου τον κύκλο γίνεται σύντομα μέλος. Ζει και εργάζεται σε έναν πνευματικό κύκλο μεταξύ φίλων, και έτσι δεν έχει κανένα λόγο να αισθάνεται οποιαδήποτε «πελατειακή» εξάρτηση από τον Αύγουστο.
Στο μεσοδιάστημα του 2ου προς το 8ο έτος μ.Χ. ο Οβίδιος επεξεργάζεται τα δύο μεγάλα του έργα, τις Μεταμορφώσεις και τα Fasti, δηλαδή το ρωμαϊκό ημερολόγιο με τις διάφορες γιορτές και τις πανηγύρεις γραμμένο σε ποιητική μορφή. Μετά την ολοκλήρωση των 6 πρώτων βιβλίων των Fasti και ενώ οι Μεταμορφώσεις δεν έχουν ακόμη πάρει την τελική τους μορφή, ο ποιητής με αυτοκρατορική εντολή εξορίζεται στους Τόμους του Ευξείνου Πόντου. Ο πραγματικός λόγος του εκτοπισμού του δεν μας παραδίδεται, ενώ ο ίδιος παραδέχεται ότι έσφαλε και αναφέρει πως ο λόγος της απομάκρυνσης του είναι πολύ γνωστός, αλλά δεν έχει το δικαίωμα να τον κατονομάσει. Είναι, ωστόσο, πιθανό να οφείλεται σε άκομψη συμπεριφορά του ποιητή απέναντι στην κόρη του Αυγούστου, Ιουλία, γεγονός που θα εξηγούσε και την κατοπινή ακραία απαγόρευση της παρουσίας των βιβλίων του Οβίδιου στις δημόσιες βιβλιοθήκες της Ρώμης.
Στο δρόμο προς την εξορία γράφει το πρώτο βιβλίο των Tristia, το οποίο στέλνει στη Ρώμη σε μια προσπάθεια να διατηρήσει το όνομα και το έργο του ζωντανά στη μνήμη του κοινού και να μην πέσει στη λήθη, όπως ενδεχομένως επιθυμούσε ο Αύγουστος. Επισημαίνει δε ότι κλείνοντας στη «φυλακή» τον μεγαλύτερο ποιητή της Ρώμης ο αυτοκράτορας ίσως να είχε υπερβεί τη δικαιοδοσία του. Στα Tristia κάνει επανειλημμένες αναφορές στα βιβλία του, που περιμένουν στο ράφι έτοιμα να καλωσορίσουν τον νέο αναγνώστη. Στο τρίτο δε βιβλίο εξομολογείται πως ευχαρίστως θα είχε δωρίσει τα συγγράμματα του στις δημόσιες βιβλιοθήκες, αλλά, όπως προαναφέρθηκε, τα ποιητικά του έργα δεν ήταν δεκτά στις ρωμαϊκές βιβλιοθήκες.
Από την εποχή της αρχετυπίας, (-1500), εμφανίζονται λατινικές εκδόσεις επικεντρωμένες στην επιστολογραφία του, όπως οι Epistulae Heroidum, οι οποίες συνοδεύονται και από απεικονίσεις του Οβίδιου μέσα στη βιβλιοθήκη-εργαστήριο του (Βιβλ. ΙΙ, 130-131).