Ο Λίβιος Λαρνήσιος μνημονεύεται ως μεγάλος συλλέκτης βιβλίων στο έργο του Αθήναιου από την Ναύκρατη, Δειπνοσοφιστές (Ι, 3), στην οικία του οποίου μάλιστα εκτυλίσσεται και το περίφημο συμπόσιο. Πρόκειται για ένα Ρωμαίο ιδιαίτερα καλλιεργημένο, ο οποίος αρέσκετο να συναθροίζει στην έπαυλή του ανθρώπους του πνεύματος. Γνώριζε άριστα την ελληνική γλώσσα καθώς και τα ήθη και έθιμα των Ελλήνων. Ήταν έμπειρος στις ιερουργίες τις καθιερωμένες από τον ιδρυτή της Ρώμης Ρωμύλο και τον Πομπίλιο Νουμά και κατείχε τους νόμους. Το σπουδαιότερο όμως επίτευγμά του ήταν η βιβλιοθήκη που είχε συγκροτήσει με έργα της ελληνικής γραμματείας, τα οποία αντιπροσώπευαν την πιο σημαντική συλλογή που είχε συγκροτηθεί ποτέ, κατά τα λεγόμενα του Αθήναιου. Ο τελευταίος μάλιστα τη συγκρίνει με τις βιβλιοθήκες: του Πολυκράτη από τη Σάμο, του Πεισίστρατου (τύραννου των Αθηνών), του Ευκλείδη του Αθηναίου, του Νικοκράτη από την Κύπρο, των βασιλέων της Περγάμου, του Ευριπίδη, του Αριστοτέλη, του Θεόφράστου και του Νηλέα – που είχε κληρονομήσει τα βιβλία των δύο προηγουμένων (Davison, Lit., 52 · Βιβλ. I, 74).

            Τέλος, ο Αθήναιος αφιερώνει στον Λίβιο το εξής επίγραμμα:

            Πάντα σου συντροφιάζεις με βιβλία και τις μούσες,

            παντού, όπου προβάλλει κάποιο έργο επιστήμης.

            Και ευχαριστείται μέσα στη μουσική

            που παίζουν οι άντρες γύρω σε φιλικό τραπέζι.