Ο Λάσκαρις γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και σπούδασε κοντά στον Αργυρόπουλο. Μετά την Άλωση (1453) κατέληξε στο Μιλάνο και δίδαξε εκεί για έξι χρόνια. Από το 1465 συνεχίζει το διδακτικό του έργο στη Νάπολη, αλλά μόνο για ένα έτος, και στη συνέχεια εγκαθίσταται μόνιμα πλέον στη Μεσσίνα, με παρέμβαση του καρδινάλιου Βησσαρίωνα. Το όνομά του συνδέεται όχι τόσο με τη διδασκαλία του όσο με τη Γραμματική που συνέταξε, χάρις στην οποία διδάχθηκαν την ελληνική γλώσσα πολλοί ουμανιστές. Επισκέφθηκε τις πλούσιες το πάλαι ποτέ μοναστηριακές βιβλιοθήκες της εποχής, όπως του Αγίου Σώστη στο Bordonaro, που θησαύριζε τη σημαντική συλλογή του Scolario-Saba. Προτού πεθάνει, ο Λάσκαρις (1501) δώρισε την πλούσια βιβλιοθήκη του στην πόλη της Μεσσίνας, η οποία παρέμεινε εκεί μέχρι το 1679, οπότε μεταφέρθηκε στο Παλέρμο από τον κόμη Santo Stefano και από εκεί στην Ισπανία.

Κ.Σπ. Στάικος, Η Ιστορία της Βιβλιοθήκης στον Δυτικό Πολιτισμό, τόμ. V, Αθήνα, Κότινος, 2012, σ. 66.