Ο Λιβάνιος, διάσημος ρήτορας της εποχής του και πολυγραφότατος, γεννήθηκε το 314 και πέθανε γύρω στο 400 μ.Χ. Σπούδασε στην Αθήνα κυρίως και δίδαξε με μεγάλη επιτυχία στην Κωνσταντινούπολη και στη Νικομήδεια. Από τους Λόγους του γίνεται φανερός ο τρόπος διακίνησης βιβλίων ανάμεσα στους διάφορους συγγραφείς, οι οποίοι όχι μόνον δάνειζαν τα γραπτά τους σε φίλους και οπαδούς τους αλλά τους επέτρεπαν να κάνουν και αντίγραφα. Έχουμε δηλαδή ένα εσωτερικό κύκλωμα αναπαραγωγής του βιβλίου το οποίο ελέγχεται από τον ίδιο τον συγγραφέα παραγκωνίζοντας έτσι το βιβλιεμπόριο. Εδώ μάλιστα δεν πρόκειται για αντίτυπα που είχαν σαν αποδέκτες το ευρύτερο κοινό, καθώς για να καταλήξει ένα βιβλίο να θεωρείται exemplar (πρότυπο αντιγραφής), ο συγγραφέας ή ο φιλόλογος συνεργάζονταν στενά με τον γραφέα, εποπτεύοντας ταυτόχρονα και την ποιότητα της αντιγραφής του (Petit, Rech., 484 · Βιβλ. ΙΙΙ, 51-54).