Η μονή του Λορς, που οικοδομήθηκε κοντά στον Ρήνο το 764, απαρτιζόταν από μία κοινότητα, οι μοναχοί της οποίας έδειχναν ιδιαίτερη προτίμηση στην αρχαία λατινική λογοτεχνία. Κατά τη διάρκεια της ηγουμενίας του Richbod, γύρω στο 800, το σκριπτόριο διακρίνεται για την εξαιρετική παραγωγικότητα του, κρίνοντας από τους 25 κώδικες που αντιγράφτηκαν και εκπροσωπούν χρονολογικά αντίγραφα των δύο τελευταίων δεκαετιών του 8ου και των πρώτων χρόνων του 9ου αιώνα. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται γραμματικές πραγματείες του Ιουλιανού από το Τολέδο, του Μάριου Βικτωρινού, του Aldhelm (De metris) και του Βέδα (De arte metrica). Ένας κατάλογος της βιβλιοθήκης που χρονολογείται γύρω στο 830, μαρτυρεί πως οι περισσότεροι κώδικες που εκτελέστηκαν στο σκριπτόριο είναι σε μικρογράμματη γραφή, ενώ τα πέντε Ευαγγέλια, που πρέπει να γράφτηκαν γύρω στην τρίτη δεκαετία του 9ου αιώνα, αναδεικνύουν τον καλλιγραφικό χαρακτήρα της τοπικής γραφής, κατά την μετά τον Καρλομάγνο εποχή. Εδώ πρέπει να προσθέσουμε ότι ένας μοναχός από το Lorsch, ονόματι Gerward, που αποτελούσε μέλος της αυτοκρατορικής αυλής πριν από το 814, κατείχε για κάποιο χρονικό διάστημα πριν από το 828 και τον τίτλο του palatii bibliothecarius.

Κ.Σπ. Στάικος, Η Ιστορία της Βιβλιοθήκης στον Δυτικό Πολιτισμό, τόμ. ΙV, Αθήνα, Κότινος, 2010, σ. 160.