Απόρροια της γενικότερης κινητικότητας για τον εμπλουτισμό της Βασιλικής Βιβλιοθήκης ήταν η μεταφορά της από τον Λουδοβίκο ΙΒ´ στον πύργο του στο Μπλουά, στη σημερινή πτέρυγα του Γκαστόν της Ορλεάνης. Το 1504 μάλιστα εμπιστεύεται τη φύλαξή της στον Φρανσουάζ ντου Ρεφιούζ και το 1509 ο Γκιγιώμ ντε Σωζαί αναλαμβάνει καθήκοντα επίσημου βασιλικού βιβλιοφύλακα (Balayé, Bibliothèque, 22). Έκτοτε η βιβλιοθήκη μετατρέπεται σε δημόσια και ανοίγει τις πόρτες της στο λόγιο κοινό της Γαλλίας και στους επισκέπτες από το εξωτερικό. Ο Σέσσελ την περιγράφει ως «très magnifique et très singulière» (έξοχη και μοναδική). Εκεί άλλωστε ο Σέσσελ μαθητεύει δίπλα στον Ιανό Λάσκαρη για ζητήματα που σχετίζονται με τις μεταφράσεις ελληνικών συγγραμμάτων (Delisle, Le Cabinet, 98–146). Δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Λουδοβίκου ΙΒ´ (1515), ο καρδινάλιος Λουίτζι ντ' Αραγκόνα που επισκέπτεται τη Γαλλία, αφιερώνει ένα απόσπασμα από το χρονικό του ταξιδιού στην περιγραφή της βιβλιοθήκης του Μπλουά: «Στον πύργο αυτό, ή ανάκτορο, είδαμε μια μεγάλη βιβλιοθήκη διακοσμημένη όχι μόνο με ξύλινες κατασκευές στο δάπεδο και στην οροφή [...] γεμάτη βιβλία [...]. Τα βιβλία αυτά είναι όλα γραμμένα σε περγαμηνή, καλλιγραφημένα εξαιρετικά και σταχωμένα με ποικιλόχρωμα μεταξωτά καλύμματα. Μας έδειξαν τους Θριάμβους του Πετράρχη εικονογραφημένους με άριστες μικρογραφίες [...] ενός Φλαμανδού καλλιτέχνη [...]». Τα λόγια του καρδινάλιου συμπίπτουν χρονικά με τη σύνταξη ενός καταλόγου της Βασιλικής Βιβλιοθήκης, ο οποίος για πρώτη φορά θα καταδείξει το πραγματικό περιεχόμενό της. 

Οι Κατάλογοι. Ο πρώτος Kατάλογος της βιβλιοθήκης που διασώθηκε αποτελεί ακριβές αντίγραφο του αυθεντικού που συντάχθηκε το 1518 με επιμέλεια του δομινικανού Γκιγιώμ Πετίτ, επισκόπου της Τρουά, στον οποίο ανατέθηκε η εργασία αυτή λόγω της αναγνωρισμένης βιβλιοφιλίας του (Omont, Anciens, 1–154). Ο Kατάλογος αυτός είναι χωρισμένος σε δύο τμήματα, εκ των οποίων το πρώτο περιλαμβάνει 355 βιβλία στα γαλλικά με αλφαβητική σειρά και ακολουθούν πέντε κατάστιχα: τα τρία πρώτα αναφέρονται σε βιβλία γαλλικά, λατινικά και ιταλικά, το τέταρτο περιλαμβάνει ορισμένα βιβλία στα ιταλικά και στο πέμπτο καταγράφονται τα βιβλία «que le Roy porte communement» (που ο βασιλιάς φέρει συνήθως μαζί του). Το δεύτερο τμήμα του Kαταλόγου είναι αφιερωμένο στην ευρετηρίαση βιβλίων και περιλαμβάνει συγγράμματα στα λατινικά, ελληνικά, εβραϊκά και αραβικά, που είναι ταξινομημένα ανάλογα με τη βιβλιοδεσία τους: «couvers de velour» (με βελούδινα καλύμματα) ή «non couvers de velour» (χωρίς βελούδινα καλύμματα). Και τα δύο αυτά τμήματα του Kαταλόγου καταγράφουν 1.626 τόμους, εκ των οποίων 1.220 είναι στα λατινικά, 348 στα γαλλικά, ένας στα ολλανδικά, 12 περίπου στα ιταλικά, 41 στα ελληνικά, 2 στα αραβικά και 2 στα εβραϊκά, καθώς επίσης και έναν κώδικα χαλδαϊκό και ένα Ψαλτήριο πεντάγλωσσο (Bloch, Formation, 323).

Το περιεχόμενο της βιβλιοθήκης. Η βιβλιοθήκη αυτή κάθε άλλο παρά ουμανιστική μπορεί να χαρακτηριστεί. Από το πρώτο τμήμα του Kαταλόγου με τις εκδόσεις στα λατινικά, τα περισσότερα βιβλία έχουν θεολογικό προσανατολισμό ενώ ελάχιστα περιέχουν σύγχρονα κείμενα. Σημαντικό τμήμα αντιπροσωπεύουν τα ιστορικά συγγράμματα ενώ ο αριθμός των φιλοσοφικών, σε σύγκριση με τα ρητορικά και ποιητικά βιβλία, δεν παρουσιάζει διαφορές. Το τμήμα της ιατρικής επιστήμης περιλαμβάνει 65 εκδόσεις, ενώ 50 βιβλία έχουν γραμματικό περιεχόμενο και ισάριθμα αφορούν αστρολογικά θέματα. Τον ίδιο αριθμό έχουμε πάλι στη γεωμετρία. Δεν λείπουν επίσης έργα που σχετίζονται με την αρχιτεκτονική και τη γεωργία. Βέβαια, η βιβλιοθήκη αυτή δεν αντιπροσωπεύει τα πνευματικά ενδιαφέροντα ενός ατόμου με συγκεκριμένο προσανατολισμό, καθώς το μεγαλύτερο τμήμα της προέρχεται από άλλες συλλογές που ενσωματώθηκαν, όπως του Λουί ντε Μπρυζ Χρυτύζε και τα βιβλία που υφαρπάχθηκαν από τις συλλογές των Αραγώνων και των Βισκόντι στη Νάπολη και στο Μιλάνο αντίστοιχα. Λόγου χάριν, τα περισσότερα ελληνικά χειρόγραφα, όπως και τα ισπανικά, προέρχονται από τη βιβλιοθήκη της Νάπολης.

D. Bloch, «La formation de la Bibliothèque du Roi», HBF I (1989), 324–325.