Το 1369 ο Κάρολος αναθέτει τη φύλαξη της βιβλιοθήκης του στον Gilles Mallet, ένα άτομο για το οποίο έτρεφε μεγάλη εκτίμηση και τον οποίο το 1376 ανέδειξε σε maitre του «ostel» του. Ο ίδιος ο Mallet, για να συμβάλει στο βασιλικό αυτό εγχείρημα, προσφέρει γύρω στους 20 τόμους από την προσωπική βιβλιοθήκη του, όπως και έναν Άτλαντα της περιοχής της Καταλονίας. Το 1373 ο ίδιος συντάσσει τον πρώτο κατάλογο της βασιλικής συλλογής, το πρωτότυπο του οποίου χάθηκε μεν, αλλά από δύο μεταγενέστερα αντίγραφα, που επιμελήθηκε ο Jean Blanchet το 1380, γνωρίζουμε ότι στη βιβλιοθήκη του Λούβρου και μόνο θησαυρίζονταν 917 τόμοι.
Αλλά δεν είναι μόνο η βιβλιοθήκη του Καρόλου Ε΄ που δίνει το στίγμα της φιλοβιβλίας που χαρακτηρίζει τη γαλλική αριστοκρατία της εποχής, καθώς εξίσου σχεδόν πολύτιμες, από κάθε άποψη βιβλιοθήκες κτίζονταν και από μέλη της βασιλικής οικογένειας, όπως αυτή του αδελφού του Καρόλου, του Jean, δούκα του Berry, που επόπτευε προσωπικά και με πάθος την προσαύξηση της συλλογής του στο Παρίσι και την Bourges.
Το 1380 ο Κάρολος ΣΤ΄ ανέρχεται στον γαλλικό θρόνο και για πρώτη φορά ένας Γάλλος βασιλιάς κληρονομεί τη βιβλιοθήκη του προκατόχου του. Λάτρης του βιβλίου και αυτός, δεν αλλάζει το βιβλιοθηκονομικό καθεστώς που του κληροδοτήθηκε: συνεχίζει να διατηρεί τη βασιλική βιβλιοθήκη στον πύργο του Λούβρου και τον Mallet στη θέση του. Ωστόσο, ο ίδιος ο βασιλιάς με τη συμπεριφορά του διαμορφώνει μία κατάσταση που κάθε άλλο παρά θα εξυπηρετήσει τη συνοχή της συλλογής του, καθώς παραμελεί να επιστρέψει τους κώδικες στη βάση τους. Έτσι αρχίζει να καταγράφεται στο χρονικό της βιβλιοθήκης μία αταξία, που υπήρξε κατάρα, με ανυπολόγιστες συνέπειες, πολλών βασιλικών και αυτοκρατορικών βιβλιοθηκών, από τότε κυρίως και μετά: ο βασιλιάς και η βασίλισσα και μέλη της οικογένειάς τους δανείζονται κώδικες που δεν επιστρέφουν ποτέ. Κατά καλή τύχη της βιβλιοθήκης όμως, ο συνεχής θησαυρισμός της αντισταθμίζει, κατά κάποιον τρόπο, την αφαίμαξή της.
Ο Mallet αποβιώνει το 1411 και τον διαδέχεται στα βιβλιοθηκονομικά του καθήκοντα ο Garnier de Saint Yon. Το 1424 ο Garnier εντέλλεται να καταγράψει τους κώδικες της βασιλικής βιβλιοθήκης, καθώς ο αντιβασιλιάς της Γαλλίας John Bedford, βιβλιόφιλος μέγας ο ίδιος, είχε εκδηλώσει την πρόθεση να τα αποκτήσει δια αγοράς. Την εικόνα της αναρχίας που επικρατούσε στο καθεστώς της βιβλιοθήκης, μαρτυρεί και η νέα καταγραφή, που αποκάλυψε ότι από την παραίτηση του Garnier ως την πλήρωση της θέσης του από τον Jean Maulin, 55 χειρόγραφα είχαν γίνει αντικείμενο κατάχρησης. Η συγκεντρωτική καταγραφή απέδωσε 843 κώδικες, τους οποίους ενέταξε ο Bedford στην προσωπική συλλογή του στις 22 Ιουνίου του 1425 και τους μετέφερε στην Αγγλία λίγα χρόνια αργότερα, το 1429. Με τον θάνατο του Καρόλου ΣΤ΄, το 1435, η βασιλική βιβλιοθήκη που άρχισε να συγκροτείται τα χρόνια του Καρόλου Ε΄ είχε ήδη διασκορπιστεί (Βιβλ. ΙV, 329-330).