Η αυλική αυτοκρατορική βιβλιοθήκη κατά την εποχή των διαδόχων του Καρλομάγνου δεν μπορεί με τα σημερινά δεδομένα να ανασυγκροτηθεί, παρά μόνο από έμμεσες αναφορές, ενδείξεις και συχνά υποθέσεις. Υπάρχει πιθανότητα, σεβαστός αριθμός της συλλογής βιβλίων του Καρλομάγνου να μην είχε την τύχη που όριζε η διαθήκη του, αλλά να παρέμεινε στα ερμάρια της αυτοκρατορικής βιβλιοθήκης. Ο εμπλουτισμός ωστόσο αυτής της βιβλιοθήκης δεν μπορεί παρά να συνεχίστηκε, σύμφωνα με τα πρότυπα που είχε επιβάλει ο λόγιος κύκλος του: αρχαία γραμματεία και θεολογικά συγγράμματα, σπάνια έργα της αρχαίας λογοτεχνίας, εικονογραφημένα βιβλία και δείγματα της σύγχρονης λογοτεχνίας, όπως κι ένα τμήμα που υποστήριζε τις νομικές και νομοθετικές διαδικασίες. Μία συλλογή νομικών κειμένων, αντάξια της αυτοκρατορικής αυλής, γράφτηκε ειδικά για το σκοπό αυτό, όπως μαρτυρεί ο Hrabanus Maurus το 829, σε επιστολή του στον Archchaplain Hilduin: «uos…apud quem librorum maxima copia est».
Η βιβλιοθήκη του Λουδοβίκου του Ευσεβούς εμπλουτίσθηκε, κατά τη συνήθεια των καιρών, με δωρεές και καλλιγραφημένους κώδικες που δημιουργήθηκαν ειδικά για τον αυτοκράτορα, όπως λ.χ. ένα αντίγραφο της De doctrina Christiana του ιερού Αυγουστίνου. Ιδιαίτερη σημασία είχε και ο διάσημος κώδικας με έργα του Ψευδο-Διονυσίου, που απέστειλε ως δώρο ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μιχαήλ, από τον οποίο πηγάζουν και οι αντίστοιχες λατινικές μεταφράσεις. Άξιο αναφοράς είναι και ένα αντίγραφο από το έργο του Theodulf (De spiritu sancto), στο οποίο υπάρχει χειρόγραφη αφιέρωση του ίδιου του συγγραφέα, γεγονός που σηματοδοτεί προσφορές στη βιβλιοθήκη και αντιγράφων της σύγχρονης λογοτεχνίας.
Συγγραφείς που επιθυμούσαν να τύχουν της αναγνώρισης του αυτοκρατορικού περιβάλλοντος συνήθιζαν να αφιερώνουν συγγράμματα τους στον αυτοκράτορα –ποιητικές συλλογές όπως και σχόλια στη Βίβλο. Σημαντικό πολιτισμικό ρόλο έπαιζε στην Αυλή και η σύζυγος του αυτοκράτορα Ιουντίθα, που από το 849 κατείχε ηγετική θέση πλάι στον αυτοκράτορα. Ο Hrabanus φιλοτέχνησε ένα αφιερωτικό αντίγραφο με σχόλιά του στο βιβλίο της Ιουδήθ και της Έστερ για τη βασίλισσα, για την ποιότητα του οποίου δεν χρειάζονται εικασίες, μπορεί κανείς να το απολαύσει σήμερα στη Βιβλιοθήκη της Γενεύης.
Τέλος, όσον αφορά την οργάνωση της αυτοκρατορικής βιβλιοθήκης, γνωρίζουμε ότι από κάποια στιγμή και έπειτα, υπήρχε το αξίωμα του palatius bibliothecarius, θέση που κατείχε πριν από το 828 ο Gerward από το Lorsch, ο οποίος από το 814 αποτελούσε και μέλος της Αυλής (Βιβλ. ΙV, 153-154).