Ο Pinelli, γόνος οικογένειας ευγενών, γεννήθηκε στη Νάπολη το 1535 και σε ηλικία 23 ετών μετοίκησε στην Πάδοβα, όπου σπούδασε νομικά, ενώ παράλληλα καταπιάστηκε με τη συγκρότηση της διάσημης συλλογής του. Η βιβλιοθήκη του κάθε άλλο παρά βιβλιοταφικές προδιαγραφές είχε, αντίθετα αποτελούσε τόπο συνεύρεσης ανθρώπων των γραμμάτων της πανεπιστημιακής ζωής της Πάδοβας, και όχι μόνο: Λόγου χάρη, τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του Pinelli γύρω από τη βοτανολογία κατέστησαν τη βιβλιοθήκη του κόμβο επικοινωνίας για τους Ιταλούς βοτανολόγους, όπως εξάγεται από τις σχέσεις που διαμόρφωσε ο Ferrante Imperato από την Νάπολη με συναδέλφους του από τον Βορρά, δηλαδή τον Jacobo Swinger από τη Βασιλεία, τον Joachim Camerarius από τη Νυρεμβέργη, τον Carolus Clusius από το Λέιντεν, κ.ά. Ο Pinelli δεν αρκέστηκε στη συλλογή βιβλίων, αλλά μετέτρεψε τους χώρους που θησαύριζαν τα αποκτήματά του σε μουσείο και εργαστήριο: χάρτες, υδρόγειοι σφαίρες, αστρονομικά όργανα, μετάλλια, απολιθώματα και βαλσαμωμένα είδη από το ζωικό και φυτικό βασίλειο, όπως και καθετί άλλο που προάγει την επιστήμη. 

Οι πνευματικές ανησυχίες του Pinelli, όπως και η ευρύτατη μόρφωσή του, καθώς γνώριζε λατινικά, ελληνικά, εβραϊκά, γαλλικά και ισπανικά, του επέτρεπαν να αντλεί γνώσεις από δυσπρόσιτες πηγές. Διασημότερος και συστηματικός επισκέπτης του πνευματικού του κέντρου υπήρξε ο ίδιος ο Γαλιλαίος, που εγκαταστάθηκε στην οικία του και εργαζόταν στη βιβλιοθήκη του προετοιμάζοντας την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας. Σύντομα ο Ιταλός λόγιος απέκτησε φήμη και ήταν σημείο αναφοράς για την επιστημονική κοινότητα της Ευρώπης, με πολλά από τα μέλη της οποίας μάλιστα αλληλογραφούσε, όπως με τους: Justus Lipsius, Claude Dupuy, Jacobo Corbinelli, Fulvio Orsini, Carlo Sigonio, Joachim Camerarius, Henry Savile κ.ά. Το 1601 απεβίωσε ο Pinelli και ένα άτομο της εμπιστοσύνης του, ο λόγιος Nicolas-Claude Fabri de Peiresc, πέρασε βδομάδες ολόκληρες στον οίκο του καταγράφοντας το υλικό της βιβλιοθήκης του, ενώ συνέχισε και την αλληλογραφία του. Ο Fabri ήταν ο τελευταίος «επισκέπτης» της βιβλιοθήκης του Pinelli, είχε δηλαδή την εικόνα της άθικτης συλλογής, που αριθμούσε 9.000 τίτλους χειρόγραφων και έντυπων βιβλίων, εκτός των άλλων επιστημονικών οργάνων και μη που θησαύριζε (Nuovo, Pinelli). Τόσο η βιβλιοθήκη όσο και οι άλλες συλλογές του Pinelli πέρασαν στην κατοχή μελών της οικογένειάς του, τα οποία αποφάσισαν μετά από λίγα χρόνια να τις προωθήσουν στην αγορά. 

Η Vita Ioannis Vincentii Pinelli, που συνέταξε ο Paolo Gualdo (1553-1621), φίλος και εκτελεστής της διαθήκης του, εκδόθηκε το 1607 στο Άουκσμπουργκ και περιέχει πολύτιμες πληροφορίες για τον ίδιο τον Pinelli και τις διαδρομές που ακολούθησε για τη συγκρότηση της βιβλιοθήκης του. Σημαντική πηγή αγοράς βιβλίων ήταν η Βενετία και η συστηματική επαφή που διατηρούσε με εκδότες και βιβλιοπώλες του επέτρεπε να έχει παραστατική εικόνα της σύγχρονης βιβλιοπαραγωγής. Όχι μόνο συγκέντρωνε καταλόγους των εκδοτικών οίκων, όπως του S. de Colines που προαναφέραμε, και ορισμένα ισχνά βιβλιογραφικά δελτία, που κυκλοφορούσαν την εποχή εκείνη, αλλά και κατάστιχα επώνυμων βιβλιοθηκών, που διατηρούσαν χειρόγραφα συλλεκτών. Αποτέλεσμα: η συλλογή των καταλόγων του Pinelli να προσφέρει πανοραματική εικόνα της σύγχρονής του βιβλιοπαραγωγής και να αποτελεί το σημαντικότερο ευρετήριο ιδιωτικών βιβλιοθηκών στην Ιταλία κατά τον 16ο αιώνα (Βιβλ. V, 338-341).