Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουλιανός, διαδέχθηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης τον Κωνστάντιο Β΄ και βασίλεψε από το 361 έως το 363 μ.Χ. Διακρίθηκε για το πάθος του αναφορικά με την αρχαία παράδοση, καθώς ήδη από τα εφηβικά του χρόνια άρχισε να δανείζεται από τον παιδαγωγό του, τον κληρικό Γεώργιο τον Καππαδόκη, βιβλία για να τα αντιγράψει. Υπήρξε μαθητής ειδωλολατρών δασκάλων στην Αθήνα, στη Νικομήδεια και στην Κωνσταντινούπολη. Όταν βρισκόταν στη Γαλατία, η μητέρα του Αυρηλία Ευσεβία, που γνώριζε τα ενδιαφέροντά του, του έστελνε βιβλία με έργα Ελλήνων ιστορικών, ποιητών, ρητόρων και φιλοσόφων (Αθανασιάδη, Ιουλ.). Χαρακτηριστικό της συνείδησης που είχε διαμορφώσει γύρω από τη σημασία του βιβλίου είναι το γεγονός ότι όταν ο δάσκαλός του Γεώργιος σκοτώθηκε στην Αλεξάνδρεια (361 μ.Χ.) και η πλούσια βιβλιοθήκη του διασκορπίστηκε, ο Ιουλιανός έδωσε αυστηρές εντολές να ξαναβρούν τα βιβλία του και να του τα αποστείλουν στην Αντιόχεια.

Επιπλέον, συγκρότησε ιδιαίτερα σημαντική προσωπική βιβλιοθήκη, την οποία μάλιστα φρόντισε να στεγάσει σε χώρο που κτίστηκε ειδικά για το σκοπό αυτό. Για τη θέση της δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα, ούτε για την αρχιτεκτονική και το χαρακτήρα της, αλλά δεν αποκλείεται να αποτελούσε συνέχεια της βιβλιοθήκης του Κωνστάντιου Β΄ (Ζώσιμος, Hist., III, 11, 3· Λιβάνιος, Ιουλ., XII, 32, 4). Κατά πόσο ήταν αποκλειστικά προσωπική ή ήταν ανοικτή και για τα λόγια μέλη και τους σπουδαστές του αυτοκρατορικού και ευρύτερου πνευματικού περιβάλλοντος, δεν το γνωρίζουμε (Βιβλ. ΙΙΙ, 34-43).