Η πρώτη περιγραφή βιβλιοθήκης, με αναφορά σε συγκεκριμένα συγγράμματα που θησαυρίζονταν σ’ αυτήν, προέρχεται από έναν ποιητή της Μέσης Κωμωδίας, τον Άλεξι.

Ο Άλεξις, που καταγόταν από τους Θουρίους και έζησε ως Αθηναίος πολίτης από το 372 έως το 270 π.Χ., υπήρξε δάσκαλος και πολυγραφότατος ποιητής. Σε μια από τις κωμωδίες του, στον Λίνο, ο ομώνυμος πρωταγωνιστής παροτρύνει τον μαθητή του Ηρακλή να επεξεργαστεί με την ησυχία του τους τίτλους των βιβλίων που βρίσκονταν στη βιβλιοθήκη του και να διαλέξει το κείμενο της αρεσκείας του ανάμεσα στα έργα του Ορφέα, του Όμηρου, του Ησίοδου, του Επίχαρμου και του Χοιρίλου. Ο Άλεξις στη σκηνή αυτή διακωμωδεί τον «πραγματικό φιλόσοφο», όπως χαρακτηρίζει τον Ηρακλή, ο οποίος διαλέγει τελικά ένα βιβλίο μαγειρικής του Σίμου, περιφρονώντας τους μεγάλους ποιητές.

Κ.Σπ. Στάικος, Η Ιστορία της Βιβλιοθήκης στον Δυτικό Πολιτισμό, τόμ. Ι, Αθήνα, Κότινος, 2002, σ. 276.