Ο Τερέντιος γεννήθηκε το 195 ή το 185 π.Χ. στην Καρχηδόνα της Τυνησίας· ήρθε στη Ρώμη ως δούλος, μα χάρη στη μόρφωση που απέκτησε, ο ιδιοκτήτης του τον απελευθέρωσε. Από τους σημαντικότερους κωμωδιογράφους της λατινικής κωμικής περιόδου, μαζί με τον Πλαύτο και τον Καικίλιο, έτυχε της εύνοιας σημαντικών προσώπων της αριστοκρατίας της εποχής.

Στον κύκλο των πνευματικών ανθρώπων ελληνικής και ρωμαϊκής καταγωγής που ανήκε ο Τερέντιος, διακριτή ήταν μια συνειδητή φιλελληνική τάση, φανερή τόσο από μία «αναγκαία» εξάρτηση από ελληνικά βιβλία με πρωτότυπα κείμενα, όσο και από μία τάση «αναγκαίας» συγκρότησης προσωπικής βιβλιοθήκης με ελληνικά και λατινικά βιβλία, δύο αιώνες προτού θεμελιωθεί η πρώτη δημόσια ρωμαϊκή διπλοβιβλιοθήκη (λίγο μετά το 39 π.Χ.).  Έτσι, κατά τον Τερέντιο, η ελληνική παιδεία (humanitas) αποτελούσε υποχρεωτική μόρφωση, ενώ δεν είναι τυχαίο και το γεγονός ότι οι έξι σωζόμενες κωμωδίες του έχουν ως πρότυπα ελληνικά έργα.

Η συμμετοχή του Τερέντιου στον κύκλο αυτό, όμως, δεν ήταν δυστυχώς αρκετή για να αποτρέψει τον χαρακτηρισμό του ως λογοκλόπος, γεγονός που τον ανάγκασε να εγκαταλείψει για πάντα τη Ρώμη. Απεβίωσε μάλλον κατά την παραμονή του στην Ελλάδα, το 159 π.Χ.

Η πρώτη εικονογραφημένη έκδοση των Κωμωδιών του χρονολογείται από το 1495 και αναπαριστά τον Τερέντιο στην καθέδρα να υπαγορεύει έργα σε αντιγραφείς (Βιβλ. ΙΙ, 46-47, 169-172).