Ο Philippe d’Harcourt ήταν γόνος μιας μεγάλης αριστοκρατικής οικογένειας της Νορμανδίας. Γεννημένος γύρω στο 1100, ακολουθεί εκκλησιαστική σταδιοδρομία, εκλέγεται κοσμήτορας της σχολής του Lincoln μετά το 1139 και καγκελάριος της Αγγλίας (1139-1140) επί βασιλείας του Stephen. Στη συνέχεια αναλαμβάνει καθήκοντα επισκόπου του Salisbury το 1140 και το 1142 του ανατίθεται από τον βασιλιά της Αγγλίας Geoffroi Plantagenêt (Γοδεφρείδο Πλανταγενέτη) η επισκοπή του Bayeux. Εκεί, με την απαράμιλλη δραστηριότητά του κατορθώνει να πολλαπλασιάσει τους θησαυρούς της επισκοπής και να εμπλουτίσει τη βιβλιοθήκη του.
Την εικόνα της έκτασης και του περιεχομένου των βιβλίων του Philippe d’Harcourt μαρτυρεί μία καταγραφή που συντάχθηκε ακριβώς μετά τον θάνατό του, το 1163. Με τη διαθήκη του ο Philippe κληροδότησε 140 τόμους στο αββαείο που ίδρυσε ο Νορμανδός ιππότης Harluin το 1039 στο Bec (Le Bec Hellouin). Ο κατάλογος, μεθοδικός και θεματικά συντεταγμένος, κατεξοχήν αναδεικνύει βιβλιοφιλικά ενδιαφέροντα που ξεπερνούν κατά πολύ τις ανάγκες και τις ανησυχίες ενός εκκλησιαστικού αξιωματούχου και ανθρώπου των γραμμάτων. Τα πιο σημαντικά τμήματα της βιβλιοθήκης αντιπροσωπεύουν η θεολογία (πατερικά κείμενα), η ιστορία, το δίκαιο και έργα της λατινικής λογοτεχνίας (περισσότερο του Κικέρωνα και του Σενέκα).
Η συγκρότηση μιας τέτοιας βιβλιοθήκης καταδεικνύει το ευρύτερο εγκυκλοπαιδικό πνεύμα του d’ Harcourt, ο οποίος όμως, ως κατεξοχήν πολιτικός άνδρας, δεν αφιέρωσε καθόλου χρόνο στο να καταγράψει τις πνευματικές του ανησυχίες. Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως δεν ενδιαφέρθηκε για το έργο των συγχρόνων του, όπως του διάσημου Gilbert de la Porrée, επισκόπου του Πουατιέ, από τον οποίο απέκτησε ένα χειρόγραφο με τα σχόλιά του στο De trinitate του Βοήθιου, την Historia Anglorum του Henry of Huntingdon, τον οποίο γνώριζε από το Lincoln μάλλον. Να προσθέσουμε εδώ πως ο d’ Harcourt ταξίδεψε επανειλημμένα στη Ρώμη, τέσσερις φορές μάλιστα (1144-1150), από όπου πιθανότατα προμηθεύτηκε αρκετούς κώδικες από την εκεί αγορά.
Η συλλογή αυτή που κληροδότησε ο d’ Harcourt στο αββαείο του Bec δεν αποκλείεται να διπλασίασε σχεδόν τον αριθμό των κωδίκων που θησαυρίζονταν στη μοναστηριακή αυτή βιβλιοθήκη. Ο αρχικός κατάλογός της χάθηκε, διαθέτουμε όμως ένα αντίγραφό του, στο οποίο προστέθηκε ένα ακόμη κατάστιχο, που συντάχθηκε το 1200 και καταλογογραφεί 166 κώδικες υπό τον τίτλο: Tituli librorum Becensis armarii, που δεν αποκλείεται να παραπέμπει στον κατάλογο των βιβλίων που διέθετε η βιβλιοθήκη πριν από τις δωρεές του d’ Harcourt (Βιβλ. ΙV, 309).