Η βιβλιοθήκη που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στο Ασκληπιείο της Επιδαύρου χρονολογείται στον 2ο αιώνα μ.Χ. και σύμφωνα με έκτυπες επιγραφές που βρέθηκαν στην κεραμοσκεπή στέγη, το οικοδόμημα ολοκληρώθηκε την εποχή του αυτοκράτορα Αντωνίνου Πίου (138-161 μ.Χ.). Ο Π. Καββαδίας τοποθετεί τη βιβλιοθήκη σε ένα πολυσύνθετο συγκρότημα, συνεχόμενο με το Άβατον, με ανατολικό προσανατολισμό. Επρόκειτο για έναν επιμήκη χώρο, διαιρεμένο σε τέσσερις αίθουσες, κατά μήκος του οποίου, από την ανατολική πλευρά, ήταν ανεπτυγμένη μια στοά, στην οποία εντοπίστηκαν πολλά ενεπίγραφα βάθρα και αναθήματα. Στη βόρεια πλευρά του συγκροτήματος αυτού, μία τετράγωνη αίθουσα χωρίς ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά ονομάστηκε βιβλιοθήκη.

Σώζονται δύο επιγραφικές αναφορές που μαρτυρούν την ύπαρξή της. Η πρώτη μνημονεύει τον χορηγό της, κάποιον Ρούφο, ο οποίος δεν αποκλείεται να εκτελούσε χρέη ιερέα ή θεράποντα ιατρού και ο οποίος αφιέρωσε τη βιβλιοθήκη με το περιεχόμενό της, δηλαδή τα βιβλία, στον Απόλλωνα Μελεάτα και στην Ασκληπιό.

[…Ρ] ούφος γ΄Ξ[…] τίνου … […Απόλλω]νι Μαλεάτα κα[ι
Ασκληπιώ Σωτήρι την] βιβλιοθήκην [και πάντα εν αυτή βιβλί]α
ανέθηκεν ει[εραπολήσας το … έτος] και αγω[νοθετήσας].

Η δεύτερη επιγραφή, περιγράφοντας τη θεραπευτική αγωγή του Μ. Απελλά από τη Μικρά Ασία, αναφέρει ότι ο νοσηλευόμενος κατέληξε να πάσχει από κεφαλαλγίες εξαιτίας της υπερβολικής μελέτης, γεγονός που αφήνει να εννοηθεί ότι η βιβλιοθήκη του Ασκληπιείου δεν εξυπηρετούσε μόνο το ιατρικό προσωπικό, αλλά λειτουργούσε και ως αναγνωστήριο για όσους δεν είχαν την πολυτέλεια να φέρουν στις αποσκευές τους βιβλία από την προσωπική τους συλλογή.

Κ.Σπ. Στάικος, Η Ιστορία της Βιβλιοθήκης στον Δυτικό Πολιτισμό, τόμ. II, Αθήνα, Κότινος, 2005, σ. 276–277.