Η βιβλιοθήκη της ΕΣΗΕΑ (Ένωσις Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών) είναι μια ειδική ιστορική βιβλιοθήκη, η οποία διαθέτει πλούσιο αρχειακό υλικό, τεκμήρια που αναφέρονται σε δημοσιογραφικές, πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές θεματικές κατηγορίες. Όπως επισημαίνει η πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Μαρία Θ. Αντωνιάδου, στον πρόλογο του βιβλίου Η Βιβλιοθήκη της ΕΣΗΕΑ «Δημήτρης Ι. Πουρνάρας», διαθέτει σπάνιες εκδόσεις που τοποθετούνται χρονικά στις απαρχές του 16ου και 17ου αιώνα,  χειρόγραφα, ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, χάρτες διαφόρων περιόδων, έγγραφα του Αγώνα, αρχεία γελοιογραφιών και σκίτσων και φυσικά πληθώρα φύλλων εφημερίδων λυτών και βιβλιοδετημένων. Τα σπουδαιότερα στοιχεία του υλικού της προβάλλονται στον ειδικό χώρο του Μουσείου Τύπου. Το υλικό της βιβλιοθήκης προέρχεται από δωρεές Δημοσιογράφων αλλά και ποικίλες προσκτήσεις αγοράς σε επίπεδο εγγράφων. Στα σπάνια εκθέματά της, που είναι προσβάσιμα σε όλους, περιλαμβάνονται περίπου 60.000 τόμοι, έγγραφα και αρχεία, που στη συντριπτική τους πλειονότητα αποκτήθηκαν από δωρεές συναδέλφων ή οικογενειών συναδέλφων. Εκτός από την ιστορία του ελληνικού Τύπου ο αναγνώστης θα βρει υλικό από την αρχαία ελληνική και βυζαντινή γραμματεία, σπάνιες εκδόσεις, προσωπικά αρχεία που συμβάλλουν στην κατανόηση της σύγχρονης ιστορίας, λεξικά, εγκυκλοπαίδειες, πολλούς τίτλους λογοτεχνίας και ιστορίας.

Η βιβλιοθήκη, μετά την ανάπλασή της, προσελκύει ανθρώπους που δεν είχαν επισκεφθεί μέχρι πρότινος το κτίριο της Ενώσεως. Ο χώρος του αναγνωστηρίου λειτουργεί και ως μουσείο, αναδεικνύει την ιστορία της και τη συστήνει εκ νέου στην κοινή γνώμη. Η δωρεά της Ελένης Καρκαζή-Πουρνάρα και του Νίκου Δ. Πουρνάρα, τέκνων του πρώην Προέδρου της ΕΣΗΕΑ Δη­μήτρη Ι. Πουρνάρα την εμπλούτισε με 1.000 περίπου τόμους αντιπροσωπευτικών εκδόσεων από την προσωπική συλλογή του πατέρα τους, που απαρτίζεται από 4.000 τόμους.

Ιστορική αναδρομή. Η ίδρυση της Ένωσης Συντακτών, ύστερα από δύο αποτυχημένες απόπειρες (1903, 1908), τοποθετείται στις 14 Δεκεμβρίου του 1914. Πρόεδρος ήταν ο δημοσιογράφος και λογοτέχνης Ιωάννης Κονδυλάκης (1862–1920) και ανάμεσα στα πρώτα μέλη δημοσιογράφοι και λογοτέχνες, όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Γρηγό­ριος Ξενόπουλος και ο Κώστας Ουράνης. Στις 28 Ιουνίου του 1915 ο νεαρός δημοσιογράφος Γρηγόρης Βασιλάς, πολεμικός ανταποκριτής της εφημερίδας Νέα Ημέρα, χάνει τη ζωή του έχοντας διασχίσει πεζός τη Μακεδονία κατά την παρακολούθηση των δύο βαλκανικών πολέμων. Το κληροδότημά του στην Ένωση Συντακτών ήταν γενεσιουργός δύναμη για τη βιβλιοθήκη και τα λόγια του εμβληματικά: «Τὴν βιβλιοθήκην μου τὴν ὁποίαν ἀπέκτησα μὲ αἷμα, στερηθεὶς διὰ τὴν ἀγορὰν ἑνὸς βιβλίου καὶ αὐτοῦ τοῦ ψωμιοῦ … νὰ ἀποτελέσῃ τὴν βάσιν τῆς μελλούσης βιβλιοθήκης» κυρίως από το 1966, κατά την περίοδο ανασύστασης και ακμής.

Επόμενο σημείο αναφοράς το 1919, κατά το οποίο ζωγράφος Γεώργιος Ν. Ροϊλός (1867–1928) φιλοτεχνεί 13 πορτρέτα δημοσιογράφων και λογοτεχνών που κοσμούν την ΕΣΗΕΑ. Οι προσωπογραφίες αυτές τεχνοτροπικά  είναι συνέχεια του γνωστού του πίνακα Οἱ ποιηταὶ ἐν τῷ Παρνασσῷ (Γ. Δροσίνης, Γ. Στρατήγης, Ι. Πολέμης, Κ. Παλαμάς, Γ. Σουρής, Α. Προβελέγγιος), ελαιογραφία του 1916–1917 που παρουσιάστηκε σε έκθεση του ζωγράφου το 1919. Στις 5 Απριλίου του 1924 η Ένωση Συντακτών συνενώνεται με τον Γενικό Σύνδεσμο Συντακτών, τα μέλη του οποίου προσχωρούν στους κόλπους της, δίνοντας νέα πνοή στη συν­δικαλιστική οργάνωση των δημοσιογράφων. Τον ίδιο χρόνο εκδίδεται το σατιρικό περιοδικό της Ενώσεως Συντακτών Φανὸς τῶν συντακτῶν και η έκδοσή του θα συνεχιστεί μέχρι το 1940. Το 1925 ιδρύεται η Δημοσιογραφική Σχολή με εβδομαδιαία μαθήματα υπό μορφή διαλέξεων και ένα χρόνο αργότερα το Ταμείο Συντάξεων Προσωπικού Αθηναϊ­κών Εφημερίδων. Το 1929 εκδίδεται Τὸ ἑλληνικὸν ἔτος, Ἡμερολόγιον τῆς Ἑνώσεως Συντακτῶν με πρωτοβουλία του Προέδρου της Άριστου Καμπάνη. Η σημαντική αυτή έκδοση θα επαναληφθεί μία μόνο φορά, το 1930. Στη χρονική ακολουθία 1933–1934 ενισχύεται η προσπάθεια συγκρότησης της Βιβλιοθήκης με δωρεές βιβλίων και αρχειακού υλικού. Το 1936 ιδρύεται επισήμως το Λαχείο Συντακτών ύστερα από προσπάθειες που είχαν ξεκινήσει το 1932. Το Λαχείο Συντακτών και ο ετήσιος χορός της Ενώσεως Συντακτών την ενίσχυσαν οικονομικά προκειμένου να επιτελέσει τους σκοπούς της. Στη συνέχεια το 1938–1939 η Βιβλιοθήκη εμπλουτίζεται χάρη σε δύο σημαντικές δωρεές: ο δημοσιογράφος και στενός συνεργάτης του Ελευθέριου Βενιζέλου Ιωάννης Μ. Δαμβέργης (1862–1938) χαρίζει εν ζωή τη βιβλιοθήκη του, ενώ τα βιβλία, το αρχείο, τα έπιπλα του γραφείου και άλλα αντικείμενα του δημοσιογράφου και κοσμοπολίτη συγγραφέα Ντόλη Νίκβα (Απόστολος Ν. Βασιλειάδης, 1903–1937) καθώς και τα πορτρέτα (Διονύσιος Σολωμός του Αλέκου Κοντόπουλου, Α. Παπαδιαμάντης του Α. Γεραλή, Γ. Σουρής κ.ά.) δωρήθη­καν στην ΕΣΗΕΑ στις 03.04.1939 από τη μητέρα του.

Στα δύσκολα χρόνια 1940–1944 οι Γερμανοί και οι Ιταλοί κατακτητές παύουν το Διοι­κητικό Συμβούλιο της Ενώσεως Συντακτών, επιτάσσουν το κτίριό της και ιδρύεται από την Ένωση ο Καταναλωτικός Συνεταιρισμός για την επιβίωση των μελών της. Βιβλία και αρχεία καίγονται από τους κατακτητές για τη θέρμανσή τους.  Η Ένωση μεταφέρει ό,τι μπορεί στο Μέγαρο Πεσμαζόγλου και αργότερα σε αποθήκες, καθώς αναγκάστηκε να εκποιήσει το κτίριό της για να βοηθήσει τα μέλη της. Η φθο­ρά και η καταστροφή των βιβλίων, των αρχείων και των επίπλων συνεχίστηκε λόγω των κακών συνθηκών αποθήκευσής τους σε ακατάλληλους χώρους. Το 1966 ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Πατρίκιος (1911–2007) αναλαμβάνει εθελοντικά την οργάνωση της Βιβλιοθήκης και του Μουσείου Τύπου της ΕΣΗΕΑ στο νέο της κτίριο (Ακαδημίας 20 και Βουκουρεστίου), όπου μέρος του δεύτερου ορόφου διατίθεται για τη βιβλιο­θήκη. Μόλις 147 τόμοι είχαν διασωθεί και σε αυτούς προστέθηκαν μερικές ακόμη εκατοντάδες από άμεσες προσφορές των μελών της ΕΣΗΕΑ. Την όλη προσπάθεια στηρίζει το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ και ο Πρόεδρός της Λεωνίδας Πετρομανιάτης. Με τα εγκαίνια του κτιρίου και της βιβλιοθήκης, παρουσία της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας, ξεκινά με εντυπωσιακούς ρυθμούς η μεγάλη και επιτυχής προσπάθεια συγκρό­τησης της βιβλιοθήκης. Άλλο ένα σημείο αναφοράς αποτελεί η Έκθεσις Τύπου καί χειρογράφων, 1821–1831 (20 Δεκεμβρίου 1971 – 15 Ιανουαρίου 1972), ως συμμετοχή στον εορτασμό των 150 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, και η έκδοση καταλόγου των 151 εκθεμάτων. Στις 10 Μαρτίου του 1976 σημειώνεται η τιμητική εκδήλωση Ο Τύπος καί οἱ δημοσιογράφοι τῆς Ἐθνικῆς Ἀντίστασης. Την ίδια χρονιά ακολουθούν στις 16 και 18 Απριλίου τιμητικές εκδηλώσεις για τον Ιωάννη-Ιάκωβο Μάγερ (1798–1826), Ελβετό φιλέλληνα, εκδότη της εφημερίδας Ελληνικά Χρονικά, που εκδιδόταν στο Μεσολόγγι από το 1824 μέχρι το 1826, με τη συμπλήρωση 150 χρόνων από τον θάνατό του στην Έξοδο του Μεσολογγίου: εκδήλωση στο Μέγαρο της ΕΣΗΕΑ (16.04.1976), έκθεση εγγράφων και εντύπων, εκδήλωση στο Μεσολόγγι (18.04.1976) στο μνημείο του Μάγερ, παρουσία των πολιτειακών και πολιτικών αρχών. Οι ομιλίες, κάποια κείμενα του Μάγερ ανθολογημένα από τα Ελληνικά Χρονικά καθώς και μαρτυρίες αγωνιστών δημοσιεύτηκαν από την ΕΣΗΕΑ σε τόμο που κυκλοφόρησε το 1980 με τον τίτλο Ιωάννης Ιάκωβος Μάγερ. «Η δημοσίευσις είναι ψυχή της δικαιοσύνης». Στις 10–31 Οκτωβρίου του 1976 Έκθεση Θεσσαλικοῦ Τύπου 1880–1976 και στις 6–22 Δεκεμβρίου του 1979 έκθεση βιβλίου Δημοσιογράφοι συγγραφεῖς μέλη τῆς ΕΣΗΕΑ.

Το 1980 η ιδέα μιας συγκροτημένης και αξιόλογης βιβλιοθήκης και ενός μουσείου Τύπου στην ΕΣΗΕΑ εμπεδώνεται και οι δωρεές συλλογών βιβλίων και αρχείων πολλαπλασιάζονται. Η επιτυχής πορεία της Βιβλιοθήκης αναδεικνύει και τα προβλήματα που δημιουργεί η έλλειψη χώρων και προσωπικού. Από τις δεκάδες δωρεές βιβλίων και αρχειακού υλικού ας αναφερθούν οι συλλογές του Χάρη Σταματίου (1890–1951), του Νίκου Βέρου, του Γιώργου Φτέρη (Τσιμπιδάρου) (1891–1967), του Αλέξανδρου Παραδείση (1899–1977), της Μαρίας Χριστίνας Λουριώτη, του Γιάννη Ζωγράφου, του Φώτου Γιοφύλλη (Σπύρου Μου­­σούρη, 1887–1981), του Κώστα Πολίτη, του Γεράσιμου Λύχνου (1894–1976), του Παναγιώτη Πατρίκιου, του Απόστολου Β. Δασκαλάκη (1900–1982), του Κορ­νήλιου Αγγελίδη (1907–1985), του Κώστα Σεϊζάν, του Τάσου Βουρνά (1907–1985), του Ηρακλή Ν. Πετιμεζά. Από τις 27 Οκτωβρίου μέχρι και τις 11 Νοεμβρίου του 1980 σημειώνεται η έκθεση Τύπου Η συμβολή τῆς δημοσιογραφίας στόν πόλεμο 1940–1941. Ενώ 2–12 Απριλίου του 1981 η έκθεση 137 χρόνια Ἑλληνική Γελοιογραφία 1844–1981. Το 1988 ιδρύεται το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ με σκοπό μεταξύ άλλων «στέγαση της Βιβλιοθήκης και του Μουσείου Τύπου και τη συγκέντρωση, αξιοποίηση και προβολή του υλικού της, της ιστορίας του Τύπου και των άλλων μέσων ενημέρωσης και γενικότερα της δημοσιογραφίας». Το 2007 ο Παναγιώτης Πατρίκιος φεύγει από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών και το όραμά του και έργο του για τη συγκρότηση της Βιβλιοθήκης και του Μουσείου Τύπου της ΕΣΗΕΑ περιμένει συνεχιστές. Το 2014 κατά τη συμπλήρωση ενός αιώνα λειτουργίας της ΕΣΗΕΑ εορτάζεται επέτειος με σειρά εκδηλώσεων στο κτίριο της Ένωσης και παρουσιάζονται πολύτιμα δείγματα των αρχείων της καθώς και μικρό μέρος της Βιβλιοθήκης.

Την άνοιξη του 2018 η οικογένεια του δημοσιογράφου, συγγραφέα, πο­λιτικού και Προέδρου της ΕΣΗΕΑ Δημήτρη Ι. Πουρνάρα (1900–1986) αποφασίζει να γίνει χορηγός του έργου αποκατάστασης της υποδομής, της επίπλωσης και της τακτοποίησης της Βιβλιοθήκης και του Μουσείου Τύπου της ΕΣΗΕΑ ύστερα από πρόταση της Προέδρου της ΕΣΗΕΑ Μαρίας Θ. Αντωνιάδου. Από το καλοκαίρι έως το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς ο αρχιτέκτων και ιστορικός του βιβλίου Κωνσταντίνος Σπ. Στάικος, σε συνεργασία με την ΕΣΗΕΑ, αναλαμβάνει και ολοκληρώνει την ανακατασκευή της υποδομής και του εξοπλισμού καθώς και την τακτοποίηση της Βιβλιοθήκης, του Αρχείου και του Μουσείου της ΕΣΗΕΑ. Στη βιβλιολογική επιμέλεια συνεργάζεται ο Τριαντάφυλλος Ε. Σκλαβενίτης, ιστορικός, Ομότιμος Διευθυντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Τα εγκαίνια της τακτοποιημένης πια Βιβλιοθήκης και του Μουσείου Τύπου της ΕΣΗΕΑ πραγματοποιούνται στις 2 Δεκεμβρίου του 2018, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκοπίου Παυλόπουλου και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου. Στα επόμενα δυο χρόνια ακολουθεί η ταξινόμηση και καταλογογράφηση βιβλίων του Αναγνωστηρίου της ΕΣΗΕΑ με χορηγία της Ελένης Καρκαζή-Πουρνάρα και το 2019 η δωρεά μέρους της προσωπικής βιβλιοθήκης Δημήτριου Ι. Πουρνάρα στη βιβλιοθήκη της ΕΣΗΕΑ από τα παιδιά του Ελένη Καρκαζή-Πουρνάρα και Νίκο Δ. Πουρνάρα. Στις 23 Μαΐου 2019 ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος αποδεχόμενος την πρόσκληση, ξεναγείται στη Βιβλιοθήκη της ΕΣΗΕΑ και εκφωνεί ομιλία. Τον Νοέμβριο του 2020 η πρόσληψη της Όλγας Παρασκευά, Msc βιβλιοθηκονόμου ενίσχυσε την καταλογογράφηση και ταξινόμηση της συλλογής, με σύνταξη πρότασης προς το Μορφωτικό Ίδρυμα και τη Διοίκηση της ΕΣΗΕΑ, καθώς και τη θέσπιση διαδικασιών που θα επιτρέψουν την πρόσβαση των αναγνωστών στη Βιβλιοθήκη και την ανάπτυξη υπηρεσιών έρευνας, τεκμηρίωσης, εκπαίδευσης και προβολής της Βιβλιοθήκης στο κοινό.

Ανάπλαση της βιβλιοθήκης. Το 2018 η βιβλιοθήκη αναβαθμίστηκε με την ιδέα να στεγαστεί στον δεύτερο όροφο της έδρας της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20 και Βουκουρεστίου, στο Κολωνάκι) μαζί με το Αρχείο της. Ακολουθώντας τις σύγχρονες απαιτήσεις οργάνωσης, στόχευε να εξυπηρετεί τις ανάγκες των ερευνητών αλλά και του ευρύτερου αναγνωστικού κοινού. Πρώτο μέλημα της αρχιτεκτονικής σχεδίασης ήταν να βρεθεί μια διαρρύθμιση που να αναδεικνύει τους θησαυρούς της Βιβλιοθήκης της ΕΣΗΕΑ και την πολυετή παράδοσή της —τους ζωγραφικούς πίνακες που απεικονίζουν τους κατά καιρούς προέ­δρους της και σημαντικούς ανθρώπους της δημοσιογραφίας και των γραμμάτων. Έτσι, επιλέχθηκαν δύο βασικοί χώροι, γύρω από τους οποίους αναπτύχθηκαν οι υπόλοιποι.

Το αναγνωστήριο. Σε μια αίθουσα διαστάσεων 11×8 και εμβαδόν 90 τ.μ. περίπου αναπτύχθηκαν στους τοίχους της, εσωτερικούς και εξωτερικούς, τα βιβλιοστάσια, τα οποία καταλαμβάνουν όλο το ύψος της αίθουσας, αφήνοντας μόνο ένα μικρό τμήμα υαλοστασίου που βλέπει στην πρόσοψη. Τα βιβλιοστάσια κατασκευάστηκαν με κινητά ράφια ώστε να ανταποκρίνονται σε όποια βιβλιοθηκονομική ταξινόμηση υιοθετηθεί από τους επικεφαλής της Βιβλιοθήκης. Στον χώρο αυτό, τοποθετήθηκαν δύο ειδικά έδρανα για την ανάγνωση, τα οποία μπορούν να εξυπηρετήσουν συνολικά 12 άτομα ταυτόχρονα. Τα έδρανα διαθέτουν όλες τις απαραίτητες ηλεκτρονικές απολήξεις για σύνδεση με τα παντός είδους δίκτυα και αυτοφωτίζονται ανεξάρτητα από τον χώρο. Το δάπεδο καλύπτεται με μοκέτα, ιδανική λύση σε περίπτωση συχνών μετακινήσεων, η οποία ορίζεται από ξύλινο περίζωμα που απολήγει στα βιβλιοστάσια. Στα βιβλιοστάσια του Αναγνωστηρίου τοποθετήθηκαν περίπου 10.000 τόμοι, ταξινομημένοι θεματικά με βάση μια προηγούμενη κατάταξη. Πρόκειται για βιβλία γενικού ενδιαφέροντος, ιδίως εγκλυκλοπαιδικού —λεξικά και παντός είδους ειδικές θεματικές μελέτες, μεγάλες εγκυκλοπαίδειες και παλιές εκδόσεις του ημερήσιου Τύπου, βιβλία ιστορικά για την αρχαία αλλά και τη βυζαντινή εποχή και σχετικά με την επιβίωση του ελληνικού στοιχείου στις διάφορες περιοχές τον καιρό της Τουρκοκρατίας. Πολλοί τόμοι περιέχουν κείμενα της ιστορίας μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, όπως και συλλογές με τα πνευματικά επιτεύγματα των Ελλήνων στην ποίηση και την πεζογραφία. Ανάμεσα στα βιβλία υπάρχουν και πολλά αντίτυπα ξενόγλωσσων εκδόσεων με ποικίλο ενδιαφέρον, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την πολιτική των ευρωπαϊκών κυρίως κρατών. Από την κεντρική είσοδο της Βιβλιοθήκης εισέρχεται κανείς στην αίθουσα του αναγνωστηρίου από μια τετράφυλλη πόρτα, ενώ μια πόρτα μονόφυλλη οδηγεί στον χώρο του βιβλιοφύλακα, μέσω του οποίου υπάρχει επικοινωνία και με τις μουσειακές αίθουσες.

Βιβλιοθήκη-Μουσείο. Διαρρυθμίστηκαν δύο αίθουσες που επικοινωνούν μεταξύ τους, οι οποίες είναι διαστάσεων 8×5 περίπου η καθεμιά, δηλαδή συνολικά 80 τ.μ. Από την κεντρική είσοδο της Βιβλιοθήκης δύο δίφυλλες πόρτες οδηγούν στις αίθουσες. Το δάπεδο των αιθουσών καλύφθηκε με δρύινο πάτωμα, ενώ σε όλους τους εσωτερικούς και εξωτερικούς τοίχους αναπτύχθηκαν ειδικά σχεδιασμένα βιβλιοστάσια, στα οποία ενσωματώθηκαν εσοχές και προθήκες. Οι κατασκευές αυτές σχεδιάστηκαν έτσι ώστε στις εσοχές να τοποθετηθούν πορτρέτα προέδρων της ΕΣΗΕΑ, φιλοτεχνημένα ως επί το πλείστον από τον Γ.Ν. Ροϊλό, και στις προθήκες χειρόγραφο και έντυπο υλικό. Οι προθήκες ενσωματώθηκαν στα επιτοίχια βιβλιοστάσια ώστε να μπορούν να φιλοξενούν περιοδικές θεματικές εκθέσεις, επετειακού ή άλλου χαρακτήρα. Εκτός από τις αίθουσες του Αναγνωστηρίου και του Μουσείου ο κεντρικός επιμήκης χώρος της υποδοχής οδηγεί και στο γραφείο που προορίζεται για τον προϊστάμενο της Βιβλιοθήκης και φιλοξενεί στη βιβλιοθήκη του τη συλλογή βιβλίων του Δημήτρη Ι. Πουρνάρα.

Τα περιεχόμενα της Βιβλιοθήκης και του Αρχείου. Στα δύο βιβλία εισαγωγής της Βιβλιοθήκης έχουν καταγραφεί από το 1966 μέχρι το 1995 25.000 τίτλοι βιβλίων και τόμων περιοδικών, υλικό προερχόμενο από δωρεές και ελάχιστες αγορές της τάξεως του 5%. Άλλα τόσα και περισσότερα βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες από δωρεές είναι ακατάγραφα, εφόσον η έλλειψη χώρου και προσωπικού δεν επέτρεψε την καταγραφή τους. Το τμήμα του Αρχείου της ΕΣΗΕΑ που σώθηκε δεν είχε μέχρι το 2018 καταγραφεί, όπως ακατάγραφα παρέμεναν μέχρι τότε και τα προσωπικά αρχεία που δωρήθηκαν και ξεπερνούν σε αριθμό τα είκοσι. Είχαν καταρτιστεί δύο ακριβείς δελτιοκατάλογοι 108 φακέλων του Αρχείου της ΕΣΗΕΑ (1895–1949) που συντάχτηκαν το 1992–1993 και ένας αναλυτικός δελτιοκατάλoγος 180 ιστορικών εγγράφων (1821–1862) της Συλλογής Χάρη Σταματίου. Για τις ταξινομικές και καταγραφικές εργασίες που ξεκίνησαν το 2019 στη Βιβλιοθήκη και στο Αρχείο σημαντικές πληροφορίες παρέχει το άρθρο του Δημήτρη Σκλαβενίτη «Χαρτογράφηση ενός νέου Αρχείου. Τα αρχεία της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών», Τα Ιστορικά, έτος 37, τχ. 71, Οκτώβριος 2020, σ. 236–242.

Η Βιβλιοθήκη της ΕΣΗΕΑ «Δημήτρης Ι. Πουρνάρας», β έκδοση: επιμ. Κ.Σπ. Στάικος / Τριαντάφυλλος Ε. Σκλαβενίτης, Αθήνα, [ΕΣΗΕΑ], 2021.