Μία ιδιότυπη βιβλιοθήκη ενσωματώθηκε στον καθεδρικό ναό της Σιένας, με πρωτοβουλία του καρδιναλίου Francesco Todeschini Piccolomini, για να τιμήσει τον θείο του πάπα Πίο Β΄ και να προσφέρει στέγη στην ανεκτίμητη συλλογή βιβλίων του τελευταίου . Το 1492 ο καρδινάλιος δρομολογεί την οικοδόμηση ενός χώρου με πρόσβαση από την δεξιά πτέρυγα του καθεδρικού ναού· πρόκειται για έναν θάλαμο στρωμένο με έγχρωμα μωσαϊκά πλακίδια που χαρακτηρίζονται από στοιχεία του οικοσήμου του Piccolomini. Οι επιτοίχιες επιφάνειες καταλήγουν σε ημιθόλια τα οποία υποστηρίζουν μια θολωτή οροφή, ενώ η είσοδος στη βιβλιοθήκη γίνεται από μια πύλη με μαρμάρινους κίονες ως παραστάτες και γείσο που κλείνει από δίφυλλη, περίτεχνη και ορειχάλκινη θύρα.

Η θεματική στις επιτοίχιες διακοσμήσεις υπαγορεύθηκε από τον ίδιο τον καρδινάλιο στον καλλιτέχνη που ανέλαβε το έργο, τον Bernardino di  Betto, αποκαλούμενο και Pintoricchio (1454-1513). Για τις ανάγκες της διακόσμησης ο Pintoricchio υποχρεώθηκε από τον καρδινάλιο να μην αναλάβει καμιά άλλη εργασία ωσότου ολοκληρώσει την εικονογράφηση της βιβλιοθήκης. Το θέμα που του υποδείχθηκε ήταν σκηνές από τον βίο του Πάπα Πίου Β΄, όπως η ενθρόνισή του κατά την οποία ο πάπας φθάνει στην Ανκόνα για να ευλογήσει μια νέα Σταυροφορία· όσον αφορά την τεχνοτροπία του Betto, περιλάμβανε προοπτικές συνθέσεις και στιλιζαρισμένες φιγούρες, εγγεγραμμένες σε πλαίσια που παρέπεμπαν σε γεωμετρικού ύφους ρωμαϊκές διακοσμήσεις.

Τα βιβλιοστάσια της πτέρυγας αυτής είναι στην ουσία κάθετες ξύλινες προθήκες ενσωματωμένες σε μια -επίσης ξύλινη- επιτοίχια κατασκευή. Τα χειρόγραφα που εκτίθενται στις προθήκες αυτές είναι μεγαλόσχημοι περγαμηνοί μουσικοί κώδικες, περίτεχνα μικρογραφημένοι. Εικονογραφήθηκαν μεταξύ του 1465 και 1519 από πολλούς και διαφορετικούς μικρογράφους, μεταξύ των οποίων είναι οι Pellegrino di Mariano, Jacopo di Filippo Torelli και Girolamo da Cremona.

Κ.Σπ. Στάικος, Η Ιστορία της Βιβλιοθήκης στον Δυτικό Πολιτισμό, τόμ. V, Αθήνα, Κότινος, 2012, σ. 97–98.